Waar moeten we wijsheid zoeken?

In de volksmond heet de uil wijs te zijn. Jaren geleden vertelde in Edinburgh Zoo een vogeltrainster ons een ander verhaal: "Kijk wat een grote ogen deze oehoe heeft, er is in zijn kop maar weinig ruimte over voor hersens. Zo wijs kan zo’n vogel dus niet zijn…."
Waar moeten we wijsheid zoeken: in de schedel, het boek, in de canope waarin darmen, 'the gut feeling' bewaakt worden door de havik? Of is het juist de integratie van deze elementen: de ervaring en de ‘doorleefde kennis’ van waaruit compassie kan ontstaan?

(Yvon) Hoeder van de wijsheid

Voor zover mijn herinneringen teruggaan heb ik me een weg door het leven ‘geknutseld’. En dat doe ik nog steeds. De objecten die zo ontstaan, tonen me vaak achteraf hun betekenis. Mijn handen weten blijkbaar de weg, daar waar het hoofd verdwaalt.

(Yvon)

Visitekaartjes!

Vandaag kwamen onze nieuwe visitekaartjes van de drukker. Zijn ze niet mooi geworden?

Open Atelier 2012

Bagage (Yvon)

Ook dit jaar organiseerde Terra Art Projects in Zoetermeer de Open Atelierdagen, waarop belangstellenden een kijkje kunnen nemen bij plaatselijke kunstenaars.
Yvon stelde zondagmiddag 7 oktober haar zolderatelier open. In de huiskamer hadden we een speciale expositie ingericht met als titel ‘Ontwikkeling’. Met een aantal nieuwere sculpturen en gedichten die ook onze ontwikkeling laten zien, in zowel eigen paden als parallelle sporen. 

Gedichtenpad (Saskia)

De sculpturen aantrekkelijk uitgestald, de gedichten op de grond in een 'gedichtenpad'. Omringd door kunstwerken konden de bezoekers even ‘op verhaal’ komen met een kopje thee. Als extra waren er optredens met muzikale verhalen door Saskia en haar partner Leen (Duo Weerklank).

We mochten twaalf bezoekers verwelkomen. Het werd een mooie, sfeervolle middag. Zondag 28 oktober deden we het nog eens dunnetjes over, ditmaal voor vier bezoekers.

Terratorium. Rechts op de voorgrond werken van Yvon

Werk van Yvon heeft ook gestaan op de overzichts-tentoonstelling in het Terratorium.

Erfenis

Stel dat we, net als de oorspronkelijke indianenstammen, bij al onze daden rekening zouden houden met de gevolgen voor de komende zeven generaties. Wat zou de wereld er dan anders uitzien!
‘De ouden’ begrepen dat de steen die wij op ons pad laten liggen een struikelblok voor onze kinderen vormt.
In lijn hiermee lijkt hedendaags onderzoek vanuit de epigenitica serieus rekening te houden met de mogelijkheid dat ingrijpende zaken, zoals de Hongerwinter in 1944, op genetisch gebied sporen nalaten bij de latere generaties. We lijken naast zaken als kleur van onze ogen, al of geen krullend haar, ons temperament, op een bepaalde manier ook een ‘genetisch geheugen’ te erven van hen die ons voorgingen. Intrigerend… 

(Yvon) Gepresenteerd

Ons metaforische nest, als startpunt in het leven, bestaat mede uit overblijfselen van de voorgaande generaties.
Goed om jezelf eens af te vragen: “Wat zou ik mijn achterkleinkinderen willen nalaten?”

(Yvon)

Niet-geleefde levens

Sterre van Leer besteedt in haar column in Psychologie Magazine van augustus 2012 aandacht aan een boek van de Australische verpleegkundige Bronnie Ware (Als ik het leven over mocht doen; komt eind dit jaar uit in Nederland). Een boek over de dingen waar mensen op hun sterfbed spijt van hebben. Mensen blijken dan vooral spijt te hebben van de dingen die ze niet hebben gedaan.
 
De vraag die mij hier bezig houdt is: Wat maakt dat mensen dingen die ze graag willen doen niet doen? Al een paar jaar probeer ik het antwoord op deze en soortgelijke vragen te vinden in het systemische opstellingenwerk. In deze visie bepaalt de onzichtbare dynamiek binnen een familiesysteem een aanzienlijk deel van de onbewuste drijfveren van de familieleden. Zoals de neef die onbewust de thema’s van een overleden oom die ‘dood’ gezwegen wordt door de familie, herhaalt. Familietrouw tot in, en over, de dood.

(Yvon) Comfortzone

Als we niet kunnen of durven uitvliegen, verwordt ons nest tot graf. Op het innerlijke kompas niet gereisd, het leven niet echt geleefd. Vraag is dan: wie of wat vormde de stolp?

(Yvon)

Kraai

Het werk van kunstenaar Achilles Cools is voor mij een feest van herkenning. Hij brengt de menselijke conditie in beeld, meestal met de vogel(wereld) als metafoor. Veel bronzen beelden en schilderijen van kauwtjes. Prachtige verhalen over deze intrigerende vogels.
In zijn boek Vleugels schrijft hij, naast allerlei humoristische voorvallen zoals die van het kauwtje dat hem het hof maakt en probeert te nestelen in zijn broekzak, diepe wijsheden als: ”Ik zie hem (de kauw) als iets wat me de baas is, omdat hij alles zichtbaar maakt in de enorme ruimte die we werkelijkheid noemen. In elke kauw heb ik mijn grote gedachte ontdekt. Niet om te zeggen wat ik denk. Bij mij werkt het anders: ik doe het om te ontdekken wat ik denk."

(Yvon) De kracht van kraai

Ook ik word al jarenlang betoverd door de vogelwereld en gebruik deze graag als metafoor om de menselijke verhalen te verbeelden. Door velen verguisd, vormen de leden van de kraaienfamilie juist vaak mijn muze en spiegelbeeld. Het is de taal waarin mijn ziel tot mij spreekt.

(Yvon)

Nesten

"Je kunt toch niet je hele leven nesten blijven bouwen", gaf een prachtige ‘spiegel’ op mijn werk mij terug.

Maar waarom eigenlijk niet?
"Bouw een nest en wacht tot de vogel er in vliegt", zo wordt in De Maskermaker (2006, Wibe Veenbaas e.a.) de begeleiding voor de mens die moeite heeft te wortelen op aarde, samengevat.

Met ieder nest dat ik bouw komt de aarde een stukje dichterbij.

Touw-nest

Op het strand vind ik touwen en een net. Ik bouw een nest.

Verwarren, verstrikken, ontknopen, verstevigen, verbinden….. Omvatten. 

Ja, nest!

(Yvon)

Een nieuw weblog

Dit is het eerste bericht op ons nieuwe weblog. We hebben hierin terugwerkend ook oudere berichten toegevoegd om een zo compleet mogelijk beeld te geven van onze samenwerking. Bijvoorbeeld hoe het allemaal begon in 2006. Of over onze exposities in 2009 en 2011. Ook namen we

eerdere uitingen op van 'samenspraak': hoe onze beelden en woorden met elkaar de dialoog aangaan.

Nog even nostalgisch: de homepage van ons oude weblog

Beeld-spraak

Yvons Terratafel 2012

Op 7 juni 2012 waren bij Terra Art Projects in Zoetermeer lokale ondernemers te gast in het kader van Terratafelen. Het TERRATORIUM werd voor even een artistiek restaurant.

De deelnemende Zoetermeerse kunstenaars hadden voor deze gelegenheid een eigen tafel ‘aangekleed’. Daarbij presenteerden zij zich met toegepaste kunst, speciaal vervaardigd voor deze avond. De kunstenaars kregen wisselende groepjes gasten aan hun tafel, met wie zij in gesprek gingen over artistieke visies en kunsttoepassingen.

Yvon had mede ter gelegenheid van deze avond een nieuw kaartje laten maken waarmee zij haar nieuwe ‘merk’ in de wereld zet: Beeld-spraak.

Nest

ik koester leegte
alsnog omvattend wie ik was
voordat ik uitvloog

de pijn van weleer
licht me bij naar mijn later
en heelt in het nu

juist door mijn vertrek
opnieuw vereend met mijn bron
vergeet ik mij niet

Deze foto was tevens Yvons nieuwjaarskaart: "Bevlogen 2012"